گروه سیاسی: روزنامه جوان نوشت: صبح سه شنبه گذشته، ۲۷ مهر مقابل اداره بنیاد شهید یاسوج یک مرد جوان خودسوزی کرد. نگهبانان به کمک او می‌روند و با آمدن اورژانس، به بیمارستان منتقل می‌شود، اما به دلیل شدت سوختگی، پس از دو روز بستری فوت می‌کند. طی این دو روز، اما اطلاعاتی در مورد او منتشر شد که نشان می‌دهد اداره جهاد سازندگی یاسوج در پیشامد اتفاقاتی که منجر به تصمیم این جوان برای خودسوزی شد، مقصر بوده است.
روح الله پرازیده، یادگار شهید «گل‌محمد پرازیده» متولد ۱۳۶۱ فردی است که صبح سه شنبه مقابل اداره بنیاد شهید یاسوج خودسوزی کرد. خانواده این شهید، در بیانیه‌ای که صادر کردند، ضمن «محکوم کردن» هر گونه «اعتراض و رفتارهیجانی و غیرمنطقی و غیرقانونی» که به «بهانه» عزاداری و حمایت از آن‌ها صورت بگیرد، تأکید داشته‌اند که «اجازه نخواهد داد مرگ این عزیز گرانمایه دستاویزی برای توطئه یا دسیسه دشمنان و معاندان نظام قرار گیرد.»این خانواده از مردم خواسته‌اند که اجازه دهند بررسی‌های لازم توسط «نهادهای متولی» انجام پذیرد. آن‌ها ابراز امیدواری کردند که مراسم تشییع او «بی حاشیه» و «باشکوه» باشد.
گرچه با روشن بینی خانواده این فرد، باب سوءاستفاده خیابانی ضدانقلاب بسته شد، اما حواشی ناگزیر این اتفاق، در فضای مجازی ادامه دارد. او چرا با وجود آنکه پدر سه فرزند بود، دست به خودسوزی زد؟ چه خواسته‌ای داشت که برآورده نشد و کار را به اعتراضی اینگونه تلخ و مرگ آور رساند؟
او به دنبال «کار» بوده است؛ شغلی که با اخراجش بر باد رفته است. اسناد و مدارک می‌گوید که روح الله پرازیده، ۱۹ فروردین ۹۶ به عنوان نیروی خدماتی توسط جهاد کشاورزی بویراحمد در منطقه زیلایی به کار گرفته شده است. سپس توسط جهاد کشاورزی به عنوان نیروی مازاد، عدم نیاز خورده و اخراج شده است. این در حالی است که بند ث تبصره ماده ۸۷ قانون برنامه ششم توسعه مشخصاً مازاد معرفی کردن ایثارگران را ممنوع کرده است و این فرد هم فرزند شهید بوده است! از طرفی طبق ماده ۲۱ قانون خدمات ایثارگری، او می‌بایست در ۱۹ تیر ۹۶ استخدام رسمی می‌شد. جهاد کشاورزی خلاف نص قانون عمل کرده و می‌بایست در این زمینه پاسخگو باشد. این عملکرد غیرقانونی تأسف دارد که البته دیگر هم جبران پذیر نیست. خصوصاً که او قبل از خودکشی، مشکلش را «بیکاری» عنوان کرده است.
سید منصور موسوی، مدیرکل بنیاد شهید استان کهگیلویه و بویراحمد هم در مورد جزئیات قبل از وقوع خودسوزی می‌گوید: «یک نفر ایثارگر سه شنبه حدود ساعت ۹ به بنیاد شهید استان کهگیلویه و بویراحمد مراجعه می‌کند و مستقیم به پشت بام ساختمان اداره می‌رود تا خود را از پشت بام به پایین بیندازد که همکاران متوجه او می‌شوند و با صحبت کردن، او را آرام و از این کار منصرف می‌کنند و مشکلش را جویا می‌شوند و می‌گوید مشکلم بیکاری است… همکاران به او قول می‌دهند که مشکلش حل می‌شود و می‌گویند اگر وام اشتغال و یا بلاعوض خواستید به شما می‌دهیم؛ راضی می‌شود و از ساختمان بیرون می‌رود. اما نیم ساعت بعد برمی‌گردد و جلوی در بنیاد شهید در خیابان اقدام به خودسوزی می‌کند.»
سید علی احمدزاده، استاندار کهگیلویه و بویراحمد هم گفته که «پس از بررسی دقیق موضوع، در صورت بی توجهی به خانواده شهدا و ایثارگران با مقصران برخورد خواهد شد.»
با این حال، سه فرزند یتیم شده‌اند و تأسفی که وجود دارد، قابل جبران نیست. گرچه برخورد با مقصران و متخلفان می‌تواند این امید را ایجاد کند که در آینده شاهد چنین تخلفاتی نباشیم. خودکشی به هیچ وجه مورد تأیید نیست، اما نمی‌توان شرایط سخت تحمیلی بر کسی را که جامعه و کشور به دلیل شهادت پدرش به او مدیون است، نادیده گرفت.
روح الله پرازیده، یادگار شهید «گل‌محمد پرازیده» متولد ۱۳۶۱ فردی است که صبح سه شنبه مقابل اداره بنیاد شهید یاسوج خودسوزی کرد. خانواده این شهید، در بیانیه‌ای که صادر کردند، ضمن «محکوم کردن» هر گونه «اعتراض و رفتارهیجانی و غیرمنطقی و غیرقانونی» که به «بهانه» عزاداری و حمایت از آن‌ها صورت بگیرد، تأکید داشته‌اند که «اجازه نخواهد داد مرگ این عزیز گرانمایه دستاویزی برای توطئه یا دسیسه دشمنان و معاندان نظام قرار گیرد.»این خانواده از مردم خواسته‌اند که اجازه دهند بررسی‌های لازم توسط «نهادهای متولی» انجام پذیرد. آن‌ها ابراز امیدواری کردند که مراسم تشییع او «بی حاشیه» و «باشکوه» باشد.
گرچه با روشن بینی خانواده این فرد، باب سوءاستفاده خیابانی ضدانقلاب بسته شد، اما حواشی ناگزیر این اتفاق، در فضای مجازی ادامه دارد. او چرا با وجود آنکه پدر سه فرزند بود، دست به خودسوزی زد؟ چه خواسته‌ای داشت که برآورده نشد و کار را به اعتراضی اینگونه تلخ و مرگ آور رساند؟
او به دنبال «کار» بوده است؛ شغلی که با اخراجش بر باد رفته است. اسناد و مدارک می‌گوید که روح الله پرازیده، ۱۹ فروردین ۹۶ به عنوان نیروی خدماتی توسط جهاد کشاورزی بویراحمد در منطقه زیلایی به کار گرفته شده است. سپس توسط جهاد کشاورزی به عنوان نیروی مازاد، عدم نیاز خورده و اخراج شده است. این در حالی است که بند ث تبصره ماده ۸۷ قانون برنامه ششم توسعه مشخصاً مازاد معرفی کردن ایثارگران را ممنوع کرده است و این فرد هم فرزند شهید بوده است! از طرفی طبق ماده ۲۱ قانون خدمات ایثارگری، او می‌بایست در ۱۹ تیر ۹۶ استخدام رسمی می‌شد. جهاد کشاورزی خلاف نص قانون عمل کرده و می‌بایست در این زمینه پاسخگو باشد. این عملکرد غیرقانونی تأسف دارد که البته دیگر هم جبران پذیر نیست. خصوصاً که او قبل از خودکشی، مشکلش را «بیکاری» عنوان کرده است.
سید منصور موسوی، مدیرکل بنیاد شهید استان کهگیلویه و بویراحمد هم در مورد جزئیات قبل از وقوع خودسوزی می‌گوید: «یک نفر ایثارگر سه شنبه حدود ساعت ۹ به بنیاد شهید استان کهگیلویه و بویراحمد مراجعه می‌کند و مستقیم به پشت بام ساختمان اداره می‌رود تا خود را از پشت بام به پایین بیندازد که همکاران متوجه او می‌شوند و با صحبت کردن، او را آرام و از این کار منصرف می‌کنند و مشکلش را جویا می‌شوند و می‌گوید مشکلم بیکاری است… همکاران به او قول می‌دهند که مشکلش حل می‌شود و می‌گویند اگر وام اشتغال و یا بلاعوض خواستید به شما می‌دهیم؛ راضی می‌شود و از ساختمان بیرون می‌رود. اما نیم ساعت بعد برمی‌گردد و جلوی در بنیاد شهید در خیابان اقدام به خودسوزی می‌کند.»
سید علی احمدزاده، استاندار کهگیلویه و بویراحمد هم گفته که «پس از بررسی دقیق موضوع، در صورت بی توجهی به خانواده شهدا و ایثارگران با مقصران برخورد خواهد شد.»
با این حال، سه فرزند یتیم شده‌اند و تأسفی که وجود دارد، قابل جبران نیست. گرچه برخورد با مقصران و متخلفان می‌تواند این امید را ایجاد کند که در آینده شاهد چنین تخلفاتی نباشیم. خودکشی به هیچ وجه مورد تأیید نیست، اما نمی‌توان شرایط سخت تحمیلی بر کسی را که جامعه و کشور به دلیل شهادت پدرش به او مدیون است، نادیده گرفت.
