روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «سرگیجه خالص؛ این چکیده حسی است که از رفتارهای یحیی گل‌محمدی پیش از دیدار دیشب پرسپولیس و پدیده به مخاطبان فوتبال دست داد. روایت ساده ماجرا می‌شود اینکه سرمربی پرسپولیس شب قبل از این بازی نام جلال حسینی، امید عالیشاه و فرشاد فرجی را از فهرست تیم خط زد. چرا؟ چون آنها جمعه‌شب همراه با علیرضا بیرانوند والیبال تفریحی بازی کرده بودند. عیبش چیست؟ اینکه این کار را بدون اجازه کادر فنی انجام داده‌اند و بیم مصدومیت وجود داشته است.
این وسط فقط یک نکته عجیب وجود داشت؛ اینکه تنها ساعاتی قبل از این تصمیم، سه بازیکن مغضوب پرسپولیس حضور گرمی در تمرینات داشتند و اتفاقا یحیی با آنها بسیار صمیمی برخورد کرد. خب اگر بی‌انضباطی کرده بودند، آن رفتار صمیمانه به چه دلیلی بود؟ اگر هم بعد از تمرین دست گردن هم انداختید و عکس گرفتید، پس این داستان اخراج چیست؟ شگفتی‌سازی‌های یحیی اما به همین مقدار محدود نشد. تصمیم او مبنی بر اخراج سه بازیکن پرسپولیس با انتقادات زیادی همراه شد، در نتیجه این مربی عصر دیروز هر سه نفر را بخشید و مجوز بازگشت آنها به اردوی تیم را صادر کرد! خب اگر کارشان قابل اغماض بود، چرا با این سر و صدا محروم‌شان کردید؟ اگر هم تخلف کرده بودند چرا به این سرعت بخشیدید؟ نکته جالب اینکه جلال حسینی بعد از اعلام خبر تنبیه‌شدنش یک مصاحبه یک خطی کرد و گفت: «آخر فصل خیلی چیزها را می‌گویم.» بعضی عقیده دارند بخشودگی ناگهانی این سه بازیکن بی‌ارتباط با تهدید حسینی نیست. مخصوصا که یحیی دو سال است از مناظره با مهدی رسول‌پناه، مدیرعامل پیشین پرسپولیس طفره می‌رود!
راستش این است که این یحیی گل‌محمدی را اصلا نمی‌شناسیم. کسی را که سالی سه بار استعفا می‌دهد و هر استعفا را سه روز بعد پس می‌گیرد، نمی‌فهمیم. مربی متزلزلی را که شب‌ها جریمه می‌کند و روزها می‌بخشد، درک نمی‌کنیم. سرمربی باید اتوریته و اقتدار داشته باشد، باید قاطع باشد، باید سنجیده تصمیم بگیرد. این نسل، پرسشگر است، آگاه است، سوال می‌کند که اگر دیسیپلین مهم است، پس چرا رامین رضاییان آن‌طور به تعویضش اعتراض کرد و بازی بعدی فیکس شد. این آدم‌ها می‌فهمند بی‌مهری به جلال حسینی از امروز و دیروز شروع نشده و سابقه دست کم چند ماهه دارد. آنها یادشان هست یحیی گل‌محمدی سال ۹۲ چه رفتاری با مهدوی کیا داشت و طبیعی است که امروز جلال را با کیا مقایسه کنند. شماره چهار فعلی سرخ‌ها، پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر است، کسی که غیر از قابلیت‌های بالای دفاعی‌اش، اگر همین فصل گذشته آن چند گل سه امتیازی را نمی‌زد، شاید یحیی تنها قهرمانی خالص لیگی‌اش را به دست نمی‌آورد.
صد درصد سرمربی در مورد استفاده از بازیکنان محق است اما آنها هم حرمت دارند و باید شخصیت‌شان حفظ شود. حتی خداحافظی هم آداب و اصولی دارد. مگر مارسلو در رئال زیاد بازی می‌کرد؟ او را تا آخر فصل نگه داشتند، عزیز شمردند و با جامی بر فراز دستانش با وی خداحافظی کردند. به نظر می‌رسد سرمربی پرسپولیس یک الگوی خوب در تعامل با اسطوره‌هاست؛ کافی است شما هر کاری او کرد، انجام ندهید تا احترام ستاره‌های کهنه‌کار به بهترین شکل ممکن حفظ شود!»
انتهای پیام
