روزنامه همشهری نوشت: «ظاهرا بسیاری از هواداران استقلال، تیم‌شان را «بازنده» نقل‌وانتقالات می‌دانند اما برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای، بیش از حد زود به نظر می‌رسد. آیا واقعا فاجعه‌ای در پنجره نقل‌وانتقالات برای استقلال رخ داده است؟ جداشده‌های استقلال چه کسانی هستند؟
یکی از آنها «رودی ژستد» است که فصل گذشته در ترکیب این تیم جواب نداد و هرگز به یک مهاجم تمام‌عیار و یک گلزن فوق‌العاده برای این تیم تبدیل نشد. دیگری هم محمد دانشگر است که در این چند سال، بارها و بارها از سوی خود باشگاه کنار گذاشته شده و دوباره به تیم برگشته است. در توانایی‌های فنی دانشگر تردیدی وجود ندارد اما این بازیکن چندین بار با مربیان مختلف به بن‌بست رسیده و هرگز ستاره منضبطی نبوده است. نفر بعدی هم شاید امیرحسین حسین‌زاده باشد که فقط یک فصل برای استقلال به میدان رفته و هنوز نمی‌توان جایگاهی در قواره‌های یک ستاره در باشگاه برای او درنظر گرفت. او هنوز یک بازیکن بدون جانشین در فوتبال ایران نیست و جدایی‌اش تیم را خالی نخواهد کرد. حتی اگر روزبه چشمی هم از تیم جدا می‌شد، باز هم شرایط استقلال فاصله بسیار زیادی با یک فاجعه بزرگ داشت؛ چراکه روزبه هم در بسیاری از هفته‌های فصل گذشته روی نیمکت نشسته و یک مهره کلیدی برای استقلال نبوده است.
منتقدان این روزهای عملکرد نقل‌وانتقالاتی استقلال، کافی است یک سال به عقب برگردند و شرایط این تیم در پنجره قبلی نقل‌وانتقالات را مرور کنند. این تیم تابستان گذشته هم خرید بزرگی نداشت و تیم پرستاره‌ای به حساب نمی‌آمد. آنها با یکی از معمولی‌ترین ترکیب‌های این چند سال، بهترین نتیجه تاریخ‌شان را به دست آوردند؛ تیمی که در طول یک فصل، حتی یک بار هم شکست نخورد و فراتر از حد انتظار ظاهر شد. حالا باشگاه درست در همان مسیر قدم برمی‌دارد؛ تیمی که تا همین جا بازیکنان جوانی مثل امید حامدی‌فر و رضا میرزایی (احتمالی) را جذب کرده و چند ستاره جوان و مستعد دیگر را نیز در فهرست دارد. آنها به جای ژستد هم سجاد شهباززاده را به خدمت گرفته‌اند و تا همین‌جا حداقل نسبت به فصل گذشته، تیم ضعیف‌تری به نظر نمی‌رسند. بازگشت مرادمند و یزدانی (احتمالی) به خط دفاعی نیز کیفیت این تیم را در دفاع بالاتر خواهد برد.
فشار رقیب!
استقلال فصل گذشته با تعمد از هیاهوی نقل‌وانتقالات فاصله گرفت و یک تیم جوان و کارآمد بست؛ تیمی که شایستگی‌اش را در زمین مسابقه به نمایش گذاشت. آنها در این پنجره هم همین فرمول را دنبال می‌کنند اما چرا با وجود شباهت بین دو پنجره نقل‌وانتقالاتی، این حجم از بدبینی در اطراف تیم شکل گرفته است؟ دلیل این اتفاق را باید در دو نکته خلاصه کرد؛ نخستین دلیل، خریدهای پرشمار باشگاه رقیب در تابستان است. پرسپولیس بر خلاف فصل گذشته، این بار خودش را با چند ملی‌پوش به‌خوبی تقویت کرده و تیم خطرناکی به نظر می‌رسد. با وجود این، نباید این حقیقت را نادیده گرفت که آنها فصل قبل قهرمانی را با اختلاف به استقلال واگذار کردند و طبیعتا ضعف‌های بزرگ‌تری برای پوشش‌دادن در این پنجره داشتند. علاوه بر این، شاید بالابودن میانگین سنی خریدها، این تیم را در هفته‌های پایانی فصل با مشکل روبه‌رو کند. نکته دوم به جدایی فرهاد مجیدی مربوط می‌شود. هواداران باشگاه فصل گذشته به انگیزه و توانایی فرهاد برای قراردادن تیم در مسیر قهرمانی باور داشتند اما حالا چنین باور عمیق و مستحکمی در مورد سرمربی جانشین وجود ندارد. طبیعی به نظر می‌رسد که این مسئله نیز نگرانی‌هایی را در فضای اطراف استقلال ایجاد کند.
خاطره تلخ
استقلال هنوز چیز خاصی را در پنجره نقل‌وانتقالات از دست نداده است. زمان زیادی از ورود رسمی سرمربی جدید هم سپری نشده و قاعدتا باشگاه نمی‌توانسته بدون در نظر گرفتن سلیقه ساپینتو، خریدهای زیادی انجام بدهد. فشار گذاشتن روی مدیران باشگاه برای رونمایی از خریدهای جدید، کاملا به ضرر این تیم خواهد بود. از یاد نبریم که بدترین خرید فصل گذشته آبی‌ها، همان بازیکنی بود که با فشار وحشتناک هوادارها برای بردن «داربی نقل‌وانتقالات» جذب شد؛ بازیکنی که خیلی زود هم در مسیر خروج از تیم قرار گرفت و به طرف درهای خروجی رفت. زمان کافی برای ساخت یک تیم خوب هنوز برای آبی‌ها وجود دارد؛ تیمی یکدست که همان موفقیت فصل گذشته را تکرار کند. گذر زمان همه چیز را درخصوص این تیم مشخص خواهد کرد.»
انتهای پیام
