روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «اگر چه از چند روز قبل همه می‌دانستند که کار جلال حسینی در مستطیل سبز تمام است و این بازیکن با باشگاه توافق کرده که فصل آینده عضو کادر فنی باشد، اما به هر حال اعلام رسمی بازنشستگی از سوی حسینی باقی مانده بود؛ اتفاقی که عصر جمعه رخ داد و پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر با انتشار متنی بسیار کوتاه به دوران حضورش در فوتبال پایان داد. او از خداوند، مردم ایران و خانواده‌اش قدردانی کرد و تمام. این نقطه پایان یکی از بی‌بدیل‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران است؛ مدافعی که شاید سال‌ها طول بکشد تا یکی در نزدیکی استانداردهای او ظهور کند.
کاش شبیه جلال باشیم؛ آن‌قدر در حرفه‌مان بدرخشیم که برای دوست و دشمن راهی غیر از تحسین و تمجید باقی نماند. برانکو در آخرین مصاحبه‌اش در مورد بازیکنانی مثل رامین رضاییان و محسن مسلمان گفته بود: «آنها بیشتر از اینکه فوتبالیست باشند سلبریتی بودند.» چقدر دقیق و درست گفت. مسلمان امروز ۳۱ ساله است و انگار سال‌هاست فوتبالش تمام شده، اما جلال حسینی دقیقا در همین سن تازه به پرسپولیس آمد و کارنامه‌ای از خود به جا گذاشت که رشک‌برانگیز و غیر قابل تکرار به نظر می‌رسد. تاثیر محیط و شرایط قابل کتمان نیست اما در نهایت این خود آدم‌ها هستند که تعیین می‌کنند تا کی در اوج باشند. جلال حسینی یک «حرفهای» به تمام معنا بود. سرش را پایین انداخت، فارغ از حواشی کارش را کرد و در نهایت هم خودش و تیمش برنده این طرز تفکر حرفهای بودند. اگر همه ما، هر کجا که ایستاده‌ایم شبیه او باشیم و فقط کارمان را با کیفیت خوب انجام بدهیم، در نهایت خودمان پیشرفت می‌کنیم و سودش به کشورمان می‌رسد.
کاش شبیه جلال باشیم؛ ارائه کار بهتر را به دریافت پول ارجح بدانیم. البته که پول بسیار مهم است، اما اگر شغلت را درست انتخاب کنی و با نهایت توان در مسیر موفقیت بجنگی، پول هم خود به خود خواهد آمد. حداقل ۱۰ فوتبالیست مشهور را می‌شناسیم که بعد از یکی، دو فصل بازی خوب، ناگهان عطش کسب ثروت پیدا کردند و آن قدر در بند قراردادهای‌شان گم شدند که «فوتبال» یادشان رفت. حسینی اما همیشه بهترین بود و در نتیجه تا ۴۰سالگی قرارداد حرفهای بست. امروز هم به آسانی عضو کادرفنی پرسپولیس شده. کسی چه می‌داند؛ شاید در این حرفه هم موفق باشد.
کاش شبیه جلال باشیم؛ از موفقیت اشباع نشویم و هر سقفی را یک کف برای یورش بردن به سمت هدف بعدی بدانیم. شاید هر فوتبالیست دیگری جای حسینی بود و به نیمی از افتخارات او می‌رسید، دیگر نای جنگیدن و تمرین کردن هم نداشت. حسینی اما تا آخرین روزهای حضورش در فوتبال حرفهای، به عنوان نخستین نفر در تمرینات تیم حضور می‌یافت. زمانی که او در آستانه جام جهانی ۲۰۱۸ از فهرست نهایی تیم ملی خط خورد، شاید انتظار می‌رفت در رده باشگاهی هم دچار افت شود، اما این اتفاق رخ نداد. حسینی بعد از خط خوردن از تیم ملی و از دست دادن جام‌جهانی، سه قهرمانی دیگر لیگی هم با پرسپولیس به دست آورد.
کاش شبیه جلال باشیم؛ احترام رقیب را نگه داریم و ارزش‌های اساسی را به کل‌کل‌های سخیف و زودگذر نفروشیم. البته که حسینی هم عیب و ایرادهای خاص خودش را داشت، مثلا اینکه زیاد غر می‌زد و مدام از دست‌های پشت پرده سخن می‌گفت. با این حال به یاد نداریم جایی در قبال استقلال یا سایر رقبا دچار تندگویی و توهین شده باشد. آیا عکسی از حسینی دارید که در آن «شش» نشان داده باشد؟
کاش شبیه جلال باشیم؛ زیاد کار کنیم و کم حرف بزنیم. متن خداحافظی اینستاگرامی او ۵۰ کلمه هم نمی‌شود. مقایسه کنید با برخی مدیران و مسئولان که کمترین کار مثبتی انجام نمی‌دهند اما هر رسانه‌ای را که باز می‌کنی پر از حرفهای آنچنانی و ادعاهای عجیب و غریب آنهاست.»
انتهای پیام
