روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «مدتی می‌شود که کریستیانو رونالدو، فوق ستاره پرتغالی منچستریونایتد، به مدیران باشگاهش اطلاع داده که قصد ندارد در این تیم بماند و می‌خواهد از یونایتد جدا شود. البته مدیریت و به‌خصوص سرمربی جدید این تیم یعنی اریک تن‌هاخ به‌شدت با این موضوع مخالفت کرده‌اند. جلسه اخیر او و ایجنتش ژرژ مندس با مدیران تیم و تن‌هاخ هم بدون نتیجه خاتمه یافت؛ چراکه طرفین روی خواسته قبلی خود تاکید داشتند و به راه حل مشترکی دست پیدا نکردند. هر چند باشگاه منچستریونایتد حضور سرالکس فرگوسن در جلسه مذاکرات با رونالدو را انکار کرد اما گویا او هم در جلسه بوده و نتوانسته ستاره تیم را راضی کند. فرگوسن کسی است که سال گذشته رونالدو را برای بازگشت به اولدترافورد ترغیب کرد. با این حال رونالدو در حضور فرگوسن هم روی موضع قبلی خود پافشاری کرد و قویا خواهان جدایی از منچستریونایتد و پیوستن به تیمی در لیگ قهرمانان اروپاست.
دلیلی که مدیران منچستر را وادار به اتخاذ چنین تاکتیکی می‌کند و باعث شده آنها به‌شدت با جدایی رونالدو مخالفت کنند، این است که آنها می‌دانند اگر موافقت‌شان با این موضوع را علنی کنند، پول زیادی به دست نمی‌آورند و البته اگر این بازیکن هم تیمی جدید پیدا نکند، قطعا جایگاه شخصیتی‌اش در میان سایر بازیکنان تنزل پیدا می‌کند. پس آنها در پشت پرده اعلام کرده‌اند که در صورت ارائه یک پیشنهاد خوب، مشکلی با فروش رونالدو ندارند اما این موضوع را علنی نمی‌کنند و البته مطابق قراردادی که با وی دارند، نگه‌داشتن او را هم حق خودشان می‌دانند.
این داستان می‌تواند قابل توجه مدیران فوتبال ایران باشد؛ جایی که بازیکن با وجود قرارداد با یک پیشنهاد نازل دلاری همه چیز را زیر پا می‌گذارد و می‌رود. بسیاری از این قراردادها خیلی ضعیف تنظیم شده و همه حق را به بازیکن می‌دهد. حتی اگر باشگاه حق قانونی داشته باشد، اغلب به بهانه خدمات بازیکن یا مربی از حق خودش می‌گذرد؛ شبیه کاری که مثلا باشگاه استقلال در قبال فرهاد مجیدی انجام داد. تازه اینکه رونالدو است و چهره‌ای تاریخی، استثنایی و بسیار محبوب در تاریخ یونایتد محسوب می‌شود؛ بازیکنان ایرانی اگر یک هزارم پتانسیل و موفقیت‌های او را داشتند، احتمالا در شأن خودشان نمی‌دانستند حتی با باشگاه قرارداد امضا کنند!»
انتهای پیام
