گروه سیاسی: پس از اعلام نتیجه بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات ۱۴۰۰ از سوی شورای نگهبان مشخص شد که رئیسجمهور سیزدهم یک اصولگرا خواهد بود. برخی کاندیداها مانند جلیلی و زاکانی به نفع رئیسی کنار رفتند و البته جز جلیلی سایر کاندیداهای کنار کشیده به نفع رئیسی در جایگاههایی بهکار گرفته شدند مانند زاکانی که شهردار شد یا محسن رضایی به رغم اینکه حاضر به کناره گیری نشد اما معاون اقتصادی دولت رئیسی شد.
روزنامه آرمان ملی، در روزهای نخست آغاز دولت سیزدهم برخی این تصور را داشتند که این دولت را باید دولت اصولگرایان دانست و آن را با دولتهای هفتم و هشتم مقایسه کردند که سیدمحمد خاتمی رئیسجمهور شد و اعضای کابینهاش را از میان نیروهای چپ انتخاب کرد. جریان چپ آن دوره که کمی بعد به اصلاحطلب معروف شدند در حمایت از دولت خاتمی یکدست بودند و بخشی از جریان راست با استیضاح وزرا و حمله گروه فشار به کنسرت و… بر سر رسیدن این دولتها به اهدافشان مانع تراشی کردند.
مدت کمی که از عمر دولت سیزدهم گذشت مشخص شد برخی از اصولگرایان مانعی بر سر راه اهداف دولت هستند. بخشی که به جبهه پایداری معروف هستند و رئیسی و دولتش برای این جبهه به مثابه اصلاحطلبانی بود که باید به مقابله با آنها برخیزند. این جبهه از حامیان سرسخت محمود احمدینژاد بودند و پس از آنکه مواضع احمدینژاد به مذاقشان خوش نیامد، تعدادی از نزدیکان او را جذب کردند. آنها در این انتخابات برای رئیسی سنگ تمام گذاشتند که مهمترین آن، پشت کردن به نامزد سنتی خود و حمایت از رئیسی بود؛ البته در ظاهر. چرا که جلیلی هم نامزد پوششی برای رئیسی بود و پایداریها احتمالا با علم به این سناریو به جای اینکه پس از انصراف جلیلی پشتسر رئیسی بروند. به هر حال سهم جبهه پایداری به میزان دلخواهش نبود. محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا گفته بود: «رئیسی در انتخاب کابینه به جبهه پایداری توجه نداد. او برای تبیین بهتر موضوع به انتخاب خطیب برای وزارت اطلاعات اشاره کرد و گفت: « آقای خطیب زمانی که در قم بوده با بسیاری از عناصر تندرو برخورد داشته و امروز میبینیم جبهه پایداری خودش را در قامت منتقد در مقابلاش طراحی کرده و چه از طریق آقای روانبخش که جزء جریان جبهه پایداری است و چه فضای مجازی با او برخورد میکنند» اختلافات جبهه پایداری با دولت به رسانهها هم کشیده شده است چنانکه یک رسانه چندی پیش نوشت: «فصل تعارفات گذشته و حالا کمیته ۵ نفره ضد توافق در مجلس متشکل از اعضای جبهه پایداری در داخل بهارستان و سعید جلیلی و ایدئولوگهای ضد برجامش در خارج از مجلس، منتقدان جدی دولت بر سر مساله مذاکرات احیای برجام شدهاند. همانها که تا دیروز حضور در عرصه رقابتهای انتخاباتی را بهم تعارف میکردند و مدالهای از خودگذشتگی و اخلاق بر شانههای هم میزدند که به نفع جریان انقلاب از گردونه انتخابات کنار رفتند.» اعضای جبهه پایداری مانند محمد حسینی در دولت حضور دارند که تلاشی برای کاهش مشکلات اعضای دیگر این جبهه علیه دولت از او مشاهده نشده بنابراین میتوان اذعان داشت دولت علیه دولت است.
از سوی دیگر برخی از داخل کابینه مشغول گل زدن به خود هستند که نمونه بارز آن رستم قاسمی وزیر راه است. او پس از بازداشت مشاور و بازرس ویژهاش از حضور در محل کارش خودداری کرد. برخی اعضای کابینه به دیدار او رفتند . جالب اینجاست که دیروز رستم قاسمی در یک برنامه تلویزیونی در پاسخ به سوال مجری درباره بازداشت چند فرد در مجموعه وزارت راه و شهرسازی گفت: « بنده از بازداشت یک نفر اطلاع دارم و بیشتر از یک نفر بازداشت نشده و نمیدانم علت دستگیری وی چه بوده است.» تعلل در معرفی وزیر کار موضوع دیگری است که سبب القای عدم حضور افراد کاردان در اطراف دولت میشود.
در چنین شرایطی اصلاحطلبان دو راهکار را دنبال میکنند. نخست در برابر اقدامات و تصمیمات دولت سکوت میکنند و در وهله دوم به ارائه راهکارهایی از طریق رسانهها به دولت میپردازند، چراکه به اعتقاد آنها باید در راستای موفقیت دولت گام برداشت، چرا که موفقیت دولت به معنای موفقیت کل مردم است. آذر منصوری، دبیر کل حزب اتحاد میگوید: « تا جایی که اطلاع دارم اصلاحطلبان در حال حاضر هیچ برنامهریزی برای انتخابات آینده نکردهاند که بخواهند از ضعفهای این دولت استفاده کنند یا نکنند و طرح این مساله نباید موجب بیتوجهی به نقدهایی باشد که به این شیوه مدیریت کشور مطرح میشود.»
روزنامه آرمان ملی، در روزهای نخست آغاز دولت سیزدهم برخی این تصور را داشتند که این دولت را باید دولت اصولگرایان دانست و آن را با دولتهای هفتم و هشتم مقایسه کردند که سیدمحمد خاتمی رئیسجمهور شد و اعضای کابینهاش را از میان نیروهای چپ انتخاب کرد. جریان چپ آن دوره که کمی بعد به اصلاحطلب معروف شدند در حمایت از دولت خاتمی یکدست بودند و بخشی از جریان راست با استیضاح وزرا و حمله گروه فشار به کنسرت و… بر سر رسیدن این دولتها به اهدافشان مانع تراشی کردند.
مدت کمی که از عمر دولت سیزدهم گذشت مشخص شد برخی از اصولگرایان مانعی بر سر راه اهداف دولت هستند. بخشی که به جبهه پایداری معروف هستند و رئیسی و دولتش برای این جبهه به مثابه اصلاحطلبانی بود که باید به مقابله با آنها برخیزند. این جبهه از حامیان سرسخت محمود احمدینژاد بودند و پس از آنکه مواضع احمدینژاد به مذاقشان خوش نیامد، تعدادی از نزدیکان او را جذب کردند. آنها در این انتخابات برای رئیسی سنگ تمام گذاشتند که مهمترین آن، پشت کردن به نامزد سنتی خود و حمایت از رئیسی بود؛ البته در ظاهر. چرا که جلیلی هم نامزد پوششی برای رئیسی بود و پایداریها احتمالا با علم به این سناریو به جای اینکه پس از انصراف جلیلی پشتسر رئیسی بروند. به هر حال سهم جبهه پایداری به میزان دلخواهش نبود. محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا گفته بود: «رئیسی در انتخاب کابینه به جبهه پایداری توجه نداد. او برای تبیین بهتر موضوع به انتخاب خطیب برای وزارت اطلاعات اشاره کرد و گفت: « آقای خطیب زمانی که در قم بوده با بسیاری از عناصر تندرو برخورد داشته و امروز میبینیم جبهه پایداری خودش را در قامت منتقد در مقابلاش طراحی کرده و چه از طریق آقای روانبخش که جزء جریان جبهه پایداری است و چه فضای مجازی با او برخورد میکنند» اختلافات جبهه پایداری با دولت به رسانهها هم کشیده شده است چنانکه یک رسانه چندی پیش نوشت: «فصل تعارفات گذشته و حالا کمیته ۵ نفره ضد توافق در مجلس متشکل از اعضای جبهه پایداری در داخل بهارستان و سعید جلیلی و ایدئولوگهای ضد برجامش در خارج از مجلس، منتقدان جدی دولت بر سر مساله مذاکرات احیای برجام شدهاند. همانها که تا دیروز حضور در عرصه رقابتهای انتخاباتی را بهم تعارف میکردند و مدالهای از خودگذشتگی و اخلاق بر شانههای هم میزدند که به نفع جریان انقلاب از گردونه انتخابات کنار رفتند.» اعضای جبهه پایداری مانند محمد حسینی در دولت حضور دارند که تلاشی برای کاهش مشکلات اعضای دیگر این جبهه علیه دولت از او مشاهده نشده بنابراین میتوان اذعان داشت دولت علیه دولت است.
از سوی دیگر برخی از داخل کابینه مشغول گل زدن به خود هستند که نمونه بارز آن رستم قاسمی وزیر راه است. او پس از بازداشت مشاور و بازرس ویژهاش از حضور در محل کارش خودداری کرد. برخی اعضای کابینه به دیدار او رفتند . جالب اینجاست که دیروز رستم قاسمی در یک برنامه تلویزیونی در پاسخ به سوال مجری درباره بازداشت چند فرد در مجموعه وزارت راه و شهرسازی گفت: « بنده از بازداشت یک نفر اطلاع دارم و بیشتر از یک نفر بازداشت نشده و نمیدانم علت دستگیری وی چه بوده است.» تعلل در معرفی وزیر کار موضوع دیگری است که سبب القای عدم حضور افراد کاردان در اطراف دولت میشود.
در چنین شرایطی اصلاحطلبان دو راهکار را دنبال میکنند. نخست در برابر اقدامات و تصمیمات دولت سکوت میکنند و در وهله دوم به ارائه راهکارهایی از طریق رسانهها به دولت میپردازند، چراکه به اعتقاد آنها باید در راستای موفقیت دولت گام برداشت، چرا که موفقیت دولت به معنای موفقیت کل مردم است. آذر منصوری، دبیر کل حزب اتحاد میگوید: « تا جایی که اطلاع دارم اصلاحطلبان در حال حاضر هیچ برنامهریزی برای انتخابات آینده نکردهاند که بخواهند از ضعفهای این دولت استفاده کنند یا نکنند و طرح این مساله نباید موجب بیتوجهی به نقدهایی باشد که به این شیوه مدیریت کشور مطرح میشود.»