دانشمندان دانشگاه کمبریج در حال بررسی رفتار پروتئینها بودند و در بخشی از این کار، توجه خود را به نحوه آرایش تار عنکبوت و ترکیب بینظیری که به آن چنین قدرتی میبخشد، معطوف داشتند.
پروفسور “توماس نولز”(Tuomas Knowles)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما دریافتیم یکی از ویژگیهای کلیدی که به تار عنکبوت قدرت میبخشد، پیوندهای هیدروژن هستند که به صورت منظم و در تراکم بالا سازماندهی شدهاند.
دانشمندان تصمیم گرفتند که این فرآیند را با استفاده از پروتئینهای به دست آمده از گیاهان بازسازی کنند. آنها کار خود را با پروتئین سویا آغاز کردند که مانند همه پروتئینها از زنجیرههای پلیپپتید ساخته شده است که میتوانند خود را تحت شرایط مناسب سرهمبندی کنند. پژوهشگران برای رسیدن به این هدف، ترکیبی از استیک اسید و آب، دمای بالا و فرآیند “ultrasonication” را به کار گرفتند تا انحلالپذیری پروتئین را بهبود ببخشند و کنترل سرهمبندی آن را در ساختارهای منظم، سادهتر کنند.نولز ادامه داد: از آنجا که همه پروتئینها از زنجیرههای پلیپپتید ساخته شدهاند، ما در شرایط مناسب میتوانیم پروتئینهای گیاهی را مانند تار عنکبوت، به جمع کردن و سرهمبندی خود ترغیب کنیم.
محصول نهایی، مجموعهای از ساختارهای پروتئینی با فعل و انفعالات پیشرفته مولکولی است که مانند تار عنکبوت با شکلگیری پیوند هیدروژن هدایت میشوند. پس از خارج کردن حلال، غشایی با عملکرد مکانیکی مشابه پلاستیکهای یک بار مصرف باقی میماند.دکتر “مارک رودریگز گارسیا”(Marc Rodriguez Garcia)، از پژوهشگران این پروژه گفت: پژوهشگران دیگر به طور مستقیم با مواد موجود در تار عنکبوت به عنوان جایگزین پلاستیک کار میکنند اما این مواد هنوز یک محصول حیوانی به شمار میروند. میتوان گفت که ما به نوعی تار عنکبوت گیاهی دست یافتهایم و همان مواد را بدون وجود عنکبوت ارائه دادهایم.