درودى به پهناى ایران زمین
از جوار حرم امام رضا
با شادباش شروع بهار دل و جان بر شما عزیزان مهربان…
سالى که گذشت خود پیشواز بهارى از حضور “امید” بود!
امید به زنده ماندن “امید”!
امید به توانایى مردم خودمان!
امید به تابیدن نور بر سیاهى جهل و خودخواهى!
و امید به روییدن مجدد جوانه هاى آزادى در باغ آفت زده ایران ما!
سال آینده را باید به پیشوازى دیگر براى بهارى جاودان رویم که آن نیز با جادوى دستان گره خوردهء ما با یکدیگر میسر است …
نوروز بمانید که ایام شمایید
آغاز شمایید و سرانجام شمایید
آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار
آن گنبد گردنده آرام شمایید
دوست دار شما
هنگامه شهیدى
